I am a research professor at the Centre for Sustainability Studies (CDO) at Ghent University (Department of Political Sciences).

As human beings, we are condemned to words. The use of language enables us to become human, at the same time it alienates us from ourselves. Words give us a grip on things, but never fully capture the essence - something always escapes. Nowhere is this paradox more pronounced than in science and innovation - practices that are eminently human. It is in the metaphors, stories, concepts, visions, and imaginaries with which scientists and engineers confront the unknown that the ethical dimension of their work resides.

My aim is to make language, narrative and imagination central to the study of science and innovation, in order to engage with their subjective dimensions. By paying attention to what falls between the words, I am convinced we can ‘take more into account’ and act more responsibly in science and innovation.

I put this into practice, among other ways, through collaborations with engineers in fields such as chemistry, software development and biomarkers, where we engage in dialogue to uncover the ethics of invention.

Originally trained as a nuclear physicist (PhD, 2001), I quickly felt the need to question the subjective dimensions of the scientific mindset and the complex relationship between science, technology, and society. This eventually led me to become the interdisciplinary science and technology studies (STS) researcher I am today.

Ik ben onderzoeksprofessor aan het Centrum voor Duurzaamheidsonderzoek (CDO) van de Universiteit Gent (Departement Politieke Wetenschappen).



Als mens zijn we veroordeeld tot het woord. Het gebruik van taal is wat ons uniek menselijk maakt, tegelijk vervreemdt het ons van onszelf. Woorden geven ons vat op dingen, maar dekken nooit volledig de lading - er ontsnapt altijd iets. Nergens komt deze paradox sterker tot uiting dan in wetenschap en innovatie - praktijken die bij uitstek menselijk zijn. In de metaforen, verhalen, concepten, visies en verbeeldingen waarmee wetenschappers en ingenieurs het onbekende confronteren, schuilt de ethische dimensie van hun werk.

Mijn doel is om taal, narratief en verbeelding centraal te stellen in de studie van wetenschap en innovatie, om zo vat te krijgen op subjectieve dimensie ervan. Door aandacht te schenken aan wat tussen de woorden valt, ben ik ervan overtuigd dat we 'meer in rekening kunnen brengen' en verantwoordelijker kunnen handelen in wetenschap en innovatie. 



Ik breng dit onder andere in de praktijk door samen te werken met ingenieurs op gebieden als chemie, softwareontwikkeling en biomarker onderzoek, waarbij we de dialoog aangaan om de ethiek van het uitvinden bloot te leggen.



Oorspronkelijk opgeleid als kernfysicus (PhD, 2001), voelde ik al snel de behoefte om de subjectieve dimensies van de wetenschappelijke denkwijze en de complexe relatie tussen wetenschap, technologie en maatschappij in vraag te stellen. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik de interdisciplinaire onderzoeker in wetenschaps- en technologiestudies (STS) werd die ik vandaag ben.